Region: Europe
Year: 2013
Court: Civil Court of Appeal [Հայաստանի Հանրապետության Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարան]
Health Topics: Health care and health services, Hospitals, Informed consent, Mental health
Human Rights: Right to due process/fair trial, Right to liberty and security of person
Tags: Clinics, Compulsory commitment, Compulsory confinement, Compulsory examination, Compulsory treatment, Diagnostics, Forced examination, Forced treatment, Health care professionals, Health care workers, Health facilities, Incapacity, Incompetence, Insanity, Involuntary confinement, Involuntary examination, Involuntary treatment, Mandatory commitment, Mental competence, Mental disability, Mental disorder, Mental illness, Mental institution, Non-consensual testing and treatment, Patient choice, Public hospitals
The appellant, Zhuleta Amarikyan, was compulsorily committed to inpatient psychiatric treatment on the request of the head of the psychiatric clinic. Amarikyan was diagnosed with acute delirium syndrome and was described as being a danger to herself and others and unable to control her actions.
At the time of the trial of Amarikyan’s commitment, Amarikyan was represented by her brother against her will. Her brother is not a certified advocate. His testimony expressed positions contrary to her interests and served the basis for the court granting commitment. At the time of the case, Amarikyan and her brother were involved in a housing dispute as her brother is unwilling to sell jointly inherited property and give Amarikyan her share.
The Court of Appeal reversed the decision and raised the issue that Zhuleta Amarikyan’s brother was not competent to appear before the court as her representative under the RA Code of Civil Procedure. Her brother was not a lawyer nor did he have a notarized power of attorney to represent his sister. The court of first instance erred by recognizing him as her representative and expressed bias by allowing him as her representative when Zhuleta Amarikyan was unable to appear before the court in person. The Court of Appeal also found that the court of general jurisdiction violated Zhuleta Amarikyan’s right to protect her rights and legal interests through representation.
The Court supported its conclusion with strong references to domestic and international human rights law. The Court said that the RA Constitution’s declarations regarding human dignity and fundamental human rights and freedoms as equally applicable to people with mental disorders. The Court also cited numerous sources for international law and international norms that reinforce the rights of people with medical disorders the right to be present when a court considers whether the person is of unsound mind, both to represent their own interests and because the subject matter is about them.
«ՀՀ Վճռաբեկ դատարանն օրենքի միատեսակ մեկնաբանման անհրաժեշտության առկայությունից ելնելով, անդրադարձել է վերոնշյալ հարաբերությունները կանոնակարգող իրավական դրույթների մեկնաբանմանը, մասնավորապես` Վճռաբեկ դատարանը նշել է, որ հոգեկան խանգարումներ ունեցող անձանց՝ որպես խոցելի խմբի անդամների պաշտպանությանն են ուղղված նաև մի շարք միջազգային իրավական փաստաթղթեր, որոնցում ևս այս անձանց իրավունքների դատական արդյունավետ պաշտպանությունն ամրագրվում է որպես իրավունքների ու ազատությունների ապահովման կարևորագույն երաշխիք (Տե′ս` Վճռաբեկ դատարանի թիվ ԵՇԴ/0938/02/10 քաղաքացիական գործով 24.05.2013 թվականի որոշումը (ըստ Շենգավիթ վարչական շրջանի խնամակալության և հոգաբարձության մարմնի դիմումի` Վլադիմիր Օհանովին անգործունակ ճանաչելու պահանջի մասին):» (էջ 6)
“Guided by the need for uniform interpretation of the law, the RA Court of Cassation referred to the interpretation of the legal provisions regulating the above relations. Particularly, the Court of Cassation noted that the rights of persons with mental disabilities, in their capacity of vulnerable group, are also enshrined in a number of international legal instruments prescribing the effective judicial protection of the rights of such persons as an essential guarantee for ensuring human rights and freedoms (See Court of Cassation ruling on civil case No. ԵՇԴ/0938/02/10 dated May 24, 2013, upon Application on Recognizing Vladimir Ohanov as Legally Incapable by the trusteeship and guardianship authorities of Shengavit administrative district).” (p. 7)
«Տվյալ դեպքում Դատարանում Ժուլետա Ամարիկյանի անունից հանդես է եկել նրա եղբայրը, սակայն գործում բացակայում է վերջինիս՝ դատարանում գործը վարելու պատշաճ ձևակերպված և նոտարական կարգով հաստատված լիազորագիրը: Միաժամանակ Վերաքննիչ դատարանն արձանագրում է, որ Դատարանն ըստ էության Ժուլետա Ամարիկյանի եղբորը` Մուրազ Ամարիկյանին որպես ներկայացուցիչ ներգրավելու հիմքում ըստ էության դրել է այն հանգամանքը, որ Ժուլետա Ամարիկյանը չի կարող հանդես գալ ինքնուրույն, մինչդեռ հարկ է նշել, որ նույնիսկ այս դեպքում Ժուլետա Ամարիկյանի եղբայր` Մուրազ Ամարիկյանի կողմից իր կարգավիճակը հավաստող փաստաթղթեր չեն ներկայացվել Դատարանին, որպիսի պայմաններում Վերաքննիչ դատարանն արձանագրում է, որ Դատարանի կողմից խախտվել են Ժուլետա Ամարիկյանի` ներկայացուցչի միջոցով իր իրավունքների և օրինական շահերի պաշտպանությամբ հանդես գալու իրավունքը:» (էջ. 8)
“In this case, Zhuleta Amarikyan was represented by her brother who, however, lacked any notarized power of attorney to the effect of his authority to present the case in a court of law. Also, the Court of Appeal states that the court of general jurisdiction essentially supported its decision of involving Zhuleta Amarikyan’s brother, Muraz Amarikyan, as her representative by the fact that Zhuleta Amarikyan was unable to appear before the court in person. Yet, it should be noted, that even considering this fact, Muraz Amarikyan failed to submit to the court any documents in support of his status. Based on this, the Court of Appeal states that the court of general jurisdiction violated Zhuleta Amarikyan’s right to protect her rights and legal interests through representation.” (p. 7)